Potem do ogrzanej beczki zawiesiłam powiązane sznurkiem, siatką, zamarynowane mięsa i można powolutku dymić. Tym razem to tylko buczynowe polana ... i po kilku godzinach gotowe ...
Bo tak, prawdę powiedziawszy, stanie człowiek przed ladą chłodniczą w sklepie i ciężko na coś zdecydować się.
A dziś, już na wędzonkowym wywarze, pyszny barszcz.
Pozbierałam z lodówki różne resztki serów, niektóre mocno obeschnięte, ale świetnie ścierają się ... co zrobić z taką ilością ... posypujemy serem wszystko, a ostatnio dodałam go sporo do ziemniaków, pozostałych z obiadu, zagniotłam z mąką i jajami, wyturlałam coś na kształt klusek śląskich ...
... z dodatkiem rumianych i chrupiących skwarków ... niebo w gębie ...
... z ciekawym, bryndzowym posmakiem.
Zrobiłam też nowe sery ...
... jeden z suszonym czosnkiem niedźwiedzim, a drugi bez dodatków.
W międzyczasie odwiedziliśmy klamociarnię, jakoś trafiamy tam ostatnio sporo po dostawie ...
ale wygrzebałam ceramicznego jeżyka i donicę z kulą ... lubię taką naturalną glinę ...zwłaszcza w zestawie z zielonością w ogrodzie ...
... do kolekcji maleńki obrazek, wyszywany hafcikiem gobelinowym ...
... i koszyk, ale jaki zmyślny, bo składany ...
Po co mi on?
Sama nie wiem, na pewno PRZYDA SIĘ!
Gucio je, śpi ... śpi, je ... rośnie w siłę ... zrobił się z niego całkiem dorosły, wielki kot ...
... grzeje plecy na baranicy, przed kominkiem ... a ta baranica, to już tylko strzęp z niej został ... Miśka skutecznie wydziera kawałek po kawałku, a kiedy zobaczy, że Gucio śpi, to ciągnie ją na środek razem z kotem ... Gucio jest wtedy zły, siada na tylnych łapkach i okłada Miśkę przednimi.
Ale czasami jest tak ...
Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, wszystkiego dobrego, pa!
Serce mi rośnie kiedy czytam Twoje wpisy, tyle w nich ciepła i radości z małych rzeczy, które życie przynosi nam codziennie. Można się przy nich grzać, niczym Gutek przy kominku! Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńw tym roku też wędzimy!już mi ślinka cieknie:)
OdpowiedzUsuńOstatnie zdjęcie bardzo do mnie przemówiło, czyżbym znowu była głodna?:)
OdpowiedzUsuńTeż bym wszystko posypywała serem! A już kompletnie "serowa" jest moja starsza córka Marta.
Koszyk super!
Nasze kozy już powoli się zasuszają, nadchodzi "sen zimowy serowarki".
Serdecznie pozdrawiam!
A jakie apetyczne te kluseczki... i jak Ty umiesz z niczego zrobić Coś!
OdpowiedzUsuńPodziwiam naprawdę!
Usciski!
śląskie kluseczki lubię i taka dymiąca szyneczka, mniam ;)
OdpowiedzUsuńTeż co jakiś czas kiedy mam dość sklepowych wędlin wędzę mięsiwa różnej maści w beczce.
OdpowiedzUsuńWłaśnie się zastanawiam nad menu świątecznym.
A smaku kluseczkami narobiłaś takiego że zaraz lecę lodówkę przeszperać ;)
Pozdrawiam
Koszyczek wędkarski ;)
OdpowiedzUsuńA tymi smakołykami tak mnie dręczysz, aromat prawie że z ekranu komputera się wyobywa, och przeżywam katusze! ;)
pozdrawiam ciepło :)
Najfajniejsze są takie potrawy z resztek, ja zazwyczaj robię kotlety z resztek kaszy, ryżu czy ziemniaków - dodaję jajko, podsmazona cebulę, troche przypraw i gotowe :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Misia z Gutkiem - słodziaki :)
Ja to sobie tylko popatrzę, wieprzowinki też nie można, ale kiełbaski z królika to by uwędził. Mam jałowiec- może podrzucić ?
OdpowiedzUsuńWpraszam sie na kluski, tylko z orkiszu ....
Megi mnie ubiegła, bo ja też mam wyróżnienie podobne jak ona, ale inne- wyróżnienie - mój post- Wyróżnienie .
Tutaj są pytania:
http://dompodsosnami.wordpress.com/2012/11/15/odpytali-mnie/
Gratuluje i proszę odebrać.
Nieźli z Was zadymiacze, aż mi się głodno zrobiło. Też będę dymić, ale dopiero przed samymi świętami, tacy wszyscy "odbiorcy" wybredni, prosto z wędzarni chcą szynek. Świetne zdjęcia zwierzaków. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńOOOOO Miśka ostrzyzona ;) Zazdraszczam zadymiania...oj muszę mocniej nad moim chłopem popracować. Takie pyszności...
OdpowiedzUsuńTerakotowa kula, koszyk - cudowności, na pewno PRZYDA SIĘ.
OdpowiedzUsuńWędzonki - to jest to, nie wspomnę o kluskach. Marysiu - gospodarna kobita z Ciebie, wiem, jak ludziska jedzenie marnują, na wsi inaczej się gospodarzy, bo sama nauczyłam się gospodarości i oszczędności, bo to albo za daleko do sklepu, albo drogi zawiane, albo roboty dużo ... i na dobre wychodzi.
Ciepłe pozdrowienia
Kula ciekawa bardzo, jezyk tez, i koszyk fajny...a rzeczywiscie potrafisz wyczarowac jedzonko z niczego, a jak smakowicie wyglada..slinka leci..pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńPyszności te kluski "z resztek", fajny pomysł, tyle się teraz wokół marnuje jedzenia...
OdpowiedzUsuńJa na dziś wymyśliłam kotlety z czerstwego chleba, dyni i startych resztek sera... ciekawe, czy wyjdą tak samo apetyczne ;)
Słodziaki z Twoich zwierzaków, szczególnie razem na baranicy ;)
Ściskam czule
Ależ Ty sobie dogadzasz... Zazdroszczę, zazdroszczę... Ze wszystkich sushi na świecie najbardziej lubię polskie kluchy! Oczywiście ze skwarkami i gotowaną kapustą kiszoną!
OdpowiedzUsuńAleż u Ciebie sielsko..Smacznie, pracowicie...Domowo.
OdpowiedzUsuńChciałabym i ja tak właśnie.
Może za jakichś parę grubych lat...? ;)
pozdrawiam :)
Pierwszy raz tu trafiłam, ale chyba zostanę na dłużej :) Wędlinki własnej roboty pycha, ja dzisiaj rozmroziłam mięcho, będzie się na Święta marynować.
OdpowiedzUsuńPozdrowienia
P.S. też mam kota imieniem Gucio
Sukienko, cieszę się, kiedy coś przygotuję, a rodzinie smakuje, najczęściej nie są to wyszukane potrawy, bo na takowe nie mam czasu; i lubię moje zwierzęta, chociaż przysparzają mi obowiązków, okna w łapki, podłoga w łapki, bo błoto w ogrodzie, rozniesiona karma, ale to nie koniec świata; pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńOlqo, ja chyba jeszcze wykombinuję domową kiełbasę, niedużo; serdeczności.
Magdo, takie parujące, mięciutkie kluchy to jest to; moje źródełko mleka też już wyschło, gospodyni powiedziała, że zasusza krowę, bo będzie miała cielątko; a ja kupuję mleko na hali targowej, żeby jeszcze jakiś serek uwarzyć; pozdrowienia nad Drawę ślę.
Amelio, to tak metodą prób i błędów, a czasami z potrzeby; serdeczności.
Jo, takich tradycyjnych, śląskich jeszcze nie robiłam, bo tam jakieś mięsa , i kapusta modra; moje zlepieńce z potrzeby chwili; pozdrawiam.
Kozo, moi domownicy już śmieją się ze mnie, że obiecuję sobie: tylko jeden placek, jedna sałatka, a potem stanowczo wszystkiego za dużo; jednym słowem, nie przesadzajmy; pozdrowienia ślę.
Kamphoro, to może przyda się mężowi, lubi wędkować, a raczej siedzieć nad wodą, ryby wypuszcza; smakołyki domowe dobre, najlepsze; serdeczności.
Masz racje, wedliny ze sklepowych polek jakies takie nijakie i wszystkie smakuja podobnie. Twoje szyneczki wygladaja bardzo apetycznie i przechowuja sie dluzej w lodowce niz te sklepowe.
OdpowiedzUsuńZwierzaki wygladaja cudnie, a klamociki bardzo fajne wyszperalas.
I kluchy mniam, mniam:)
Usciski Marysiu.
Maniu, staram się wykorzystywać resztki, a jak mi to nie wychodzi, to wysypuję ptakom do ogrodu, teraz pełno wron i srok, nic się nie zmarnuje; pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńZofijanno, tak trzeba, Ty musisz być na diecie, kluchy ulepimy i orkiszowe; rozgniecione ziarna jałowca dodaję do marynaty; przepraszam, że nie biorę udziału w blogowych zabawach, nie za bardzo mam czas, bo dzielę go między chatkę i dom, i tylko w domu jest internet; dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
Owieczko, nie dziwię się, że chcą świeżych wędzonek, bo takie najładniej pachną i najsmaczniejsze; dym z wędzarni inaczej pachnie, intensywniej niż z ogniska; jakim drewnem wędzisz? serdeczności.
Węszynosko, sama sobie radzę ze strzyżeniem Miśki, bo tak sobie myślę, skoro męża tyle lat postrzygam, to i z nią dam sobie radę; swoje wędzonki na święta najlepsze, ostatnio kupiony boczek do smalczyku wylał z siebie mnóstwo wody, a potem przywarł do patelni; pozdrowienia ślę.
Jolando, to prawda, nawet jeśli nie wykorzysta się jedzenia do końca, to zjedzą kury albo inne zwierzęta, a nie do kubła; gliniane ozdobności już w ogrodzie, zobaczymy jak przetrzymają zimę' serdeczności.
Grażyno, to takie ogrodowe durnostojki, ale cieszą oko me; naprodukuję się czasami w kuchni, a czasami po najmniejszej linii oporu, jak to w domu; czy już szykujesz się za morza? pozdrawiam serdecznie.
Inkwizycjo, czytałam wiele dobrego o kotletach z chleba, smakowite dodatki i już danie gotowe, a i resztki wykorzystane; Miśka z Gutkiem lubią się niezmiennie, tylko Miśka ma teraz przewagę nad nim, bo masą ciała go taranuje; serdeczności posyłam.
Kalino, to nie sobie, a raczej domownikom, bo same wielkie chłopy u mnie, potrzebują zjeść; moja kuchnia prosta, lubię regionalne przepisy; kapustka jak najbardziej, gęstowana; pozdrawiam serdecznie.
Tupajo, obserwuję Twoją codzienną szarpaninę, dzieciątka, żłobki, praca, dojazdy ... i życzę, żeby i u Ciebie czas zwolnił, było domowo i smacznie, to dobry czas; pozdrawiam cieplutko.
Witaj, Kasiku, rozgość się w naszych progach; ja też tak zrobiłam, wyjęłam mięsne resztki z zamrażarki; kiedyś, kiedy nie było wędzarni, piekłam zamarynowane mięsa w piekarniku, też dobre; już zobaczyłam Twego Gucia; pozdrawiam cieplutko.
Ataner, sklepowe są smarowane jakimiś płynami wędzarniczymi, a domowe pachną prawdziwym dymem, no i poleżą dłużej, wyschną raczej, niż zepsują się; lubię moje zwierzaki, lubię patrzeć, jak gonią się przyjaźnie po ogrodzie, a potem śpią razem przy kominku; pozdrowienia serdeczne ślę za wielką wodę.
OdpowiedzUsuńZapachniało aż miło Mario, smakowite kluseczki wyczyniłaś a w pępuszkach skwareczki. Ja tę lubię takie przydasie niepraktyczne ale cudne, tylko już coraz mniej miejsca mam na nie
OdpowiedzUsuńKrystyno, jakie akuratne określenie "pępuszki" w kluchach; ja też obrastam tymi przydasiami w zastraszającym tempie, a koszykom nie jestem w stanie oprzeć się; serdeczności.
OdpowiedzUsuń