Czy wiecie, że ...

... moją ulubiona krainą, oprócz Pogórza Przemyskiego, jest Roztocze.
Środkowe poznałam odrobinę w lutym na forumowym spotkaniu, ale Roztocze Południowe odwiedzam często, i zawsze z jednakową przyjemnością.
Tym razem pojawiła się w sobotę sposobność spotkania tam kilku znajomych, więc mimo paskudnej pogody pojechaliśmy do Horyńca
Z ciężkich chmur padał deszcz, zimno było, że nosa szkoda wystawiać na świat, ale co, przecież nie będziemy siedzieć w domu. Więc ruszyliśmy w objazd po ciekawych miejscach Roztocza Południowego, niezbyt oddalonych od Horyńca. Na pierwszy rzut pojechaliśmy do Radruża, do cerkwi św. Paraskewy.

Kiedy byliśmy tu ostatnim razem, były gołe ściany, a teraz wrócił na stare miejsce ikonostas z łańcuckiego muzeum, cerkiew wzbogaciła się o nowe eksponaty. Nawet nie starałam się robić zdjęć w ciemnym wnętrzu, ot! kilka ciekawych "artefaktów" ... zabytkowe siedzisko właściciela wsi ...

... wykonany w drewnie Boży Grób ...

Obok cerkwi, a także za nią cmentarze z kamieniarką bruśnieńską. Wszędzie kwitną zawilce, łany barwinków, szkoda tylko, że jest tak zimno i aż palce grabieją.

Płynący u stóp cerkwi strumień Radrużka jakby zogromniał, jakiś szeroki, rozlewisty ... a! to znowu bobry nabudowały tam, z których bardzo malowniczo spływają małe wodospadziki ...

W polach widać słupy graniczne, idziemy bardzo blisko, potem przy ogromnych starych lipach i czereśniach do drugiej cerkwi w tej miejscowości, pw. św. Mikołaja Cudotwórcy.

Potem pogoda sprawia nam miłą niespodziankę, chmury odchodzą precz, a my cieszymy się słońcem, a przede wszystkim ciepłem. Jeszcze spotkaliśmy ciocię naszego kolegi, która jest pozytywnie zakręconą osobą. Spisuje historię miejscowości, a przede wszystkim wspomnienia mieszkańców, ocalałych z rzezi i napadów banderowskich. Osobliwe to uczucie, kiedy słyszy się w ustach bądź co bądź obcej osoby, fakty, nazwiska, wydarzenia, które do tej pory były przekazywane przez mamę mego męża. Oprócz tego prowadzi gospodarstwo agroturystyczne, i prawdę mówiąc, wolałabym tutaj spędzić swój wolny czas, powędrować po okolicy, odetchnąć atmosferą tych miejsc, niż tłoczyć się w i tak zatłoczonych, modnych miejscowościach. No, ale to są tylko i wyłącznie moje odczucia:-)
Podaję namiary na to ciche miejsce, gdzie można wspaniale oderwać się od codziennego pośpiechu i wypocząć, albo nawet wpaść przejazdem i zanocować, kiedy losy i drogi zawiodą Was w te strony:-)
Oto kontakt: 608 674 785 lub 16 6313279.
Dwa kroki do cerkwi, trzy do drugiej cerkwi, dla botaników ciekawe rośliny kserotermiczne, rosnące na nasłonecznionych, wapiennych stokach, dla wędrujących cmentarze z kamieniarką bruśnieńską, cerkiewki, prawie górskie strumienie, całkiem spore wysokości npm i żywy kontakt z naturą, a także z ludźmi serdecznymi, nieskażonymi jeszcze wszechobecną komercją.
 Ech, sama bym tam zakotwiczyła na jakiś czas:-)
Wracając do naszych roztoczańskich "peregrynacji", przemieściliśmy się w okolice Nowego Brusna.
Przyjrzeliśmy się remontowanej cerkwi, która jeszcze przed paru laty przedstawiała sobą żałosny widok ...

Tuż za cerkwią zaniedbany cmentarz, i oczywiście nagrobki kamieniarki bruśnieńskiej, Oprócz tego oryginalne, ciekawe nagrobki niemieckich osadników jeszcze z czasów kolonizacji józefińskiej. Może i dobrze, że kolczaste krzaki bronią dojścia do niektórych części cmentarza, może złodziejskie hieny cmentarne, które nawet takich miejsc nie uszanują, nie przedrą się przez cierniste zapory ...

Teraz urokliwymi roztoczańskimi traktami wędrowaliśmy w słońcu ku następnej perełce niezwykłych miejsc. W lesie ukryty następny cmentarz po nieistniejącej wsi Brusno Stare ...

Moim pragnieniem było być tutaj wiosną ... no i udało się!
Łany kwitnącego barwinka, zawilców, fiołków, wiosenne nawoływanie ptactwa, i zatrzymany czas.
Szliśmy przez teren dawnej wsi, tylko dawne dukty wskazywały, że kiedyś toczyło się tu życie, bo cały teren wziął we władanie las. Bystre wody toczy Brusienka po jaśniutkim piasku, marszcząc go na dnie w drobniutkie fale ...

Pozostały ruiny kaplicy św. Mikołaja, z krzyżem o niezrozumiałym napisie ... most z kamienia, po którym jeszcze od biedy można przejechać ...

Kiedy wyszliśmy na otwartą przestrzeń, łąki przy lesie, nagrzane słońcem już pachniały ziołami. Macierzanki ledwo rozwinęły listki, a już unosił się ich zapach:-)
Przenosiliśmy się dalej, a droga prowadziła na całkiem sporą wysokość. To kamieniołom bruśnieński, Na tej stromiźnie poniósł kiedyś śmierć nieostrożny rowerzysta, kiedy z dużą prędkością zjeżdżał w dół, zwyczajnie zawiodły hamulce.

Znam te kamienie.
Bez nie obeszła się żadna budowa w regionie, mój ojciec też jeździł do Brusna po kamienie na fundamenty domu, stajni, stodoły. Świeżo wydobyty kamień dał się obrabiać siekierą, potem twardniał. Jako dziecko fascynowały mnie różne odciski muszli czy tez innych stworzeń w wapieniu.
Kolejny punkt do odwiedzenia to Nowinki Horynieckie z kaplicą z cudownym źródełkiem.

Źródła tryskają z każdego miejsca, szemrzą strumienie, w podmokłych miejscach kwitną kaczeńce.

Bukowym lasem poszliśmy jeszcze na poszukiwanie kamieni Kultu Świątyni Słońca. Widziałam je zimą, wiosną jest tu radośniej, choć prawie przekwitły kokorycze czy zawilce.

Na zboczach głębokich jarów rosły dziwne zimozielone paprocie, łany czosnku niedźwiedziego, a także sporo było czworolistów ... przy mojej botanicznej znajomości tyle odkryłam:-)

Roztocze Południowe kryje przed nami jeszcze wiele tajemnic, mamy nadzieję odkrywać je powoli, o czym nie omieszkam napisać. Już klaruje nam się plan następnej wyprawy po miejscach ciekawych, a jeszcze przez nas nieodwiedzanych. Tym bardziej, że mamy stosunkowo blisko:-)

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, nie dajcie się tym nieoczekiwanym chłodom, pa!