Nasypało całkiem sporo śniegu, więc najpierw brzozową miotłą omieść schody, potem szuflą odśnieżyć spory kawałek podwórza ... bo i dojazd do domu, i dojazd z tyłu po drewno z szopy, i taras, żeby dojście do karmnika było ... i jeszcze placyk do wysypywania resztek dla wron ... i placyk dla kosów, na pokrojone jabłka ...
Patrzę przez okno, Miśka węszy moim śladem odśnieżania ... pokrojony chleb wroni, e, niedobre ... jabłka, też nie ... jeszcze powęszyła do szopy i nawrót do domu, bo mnie tam nie zastała.
Porusza się drobniutkimi kroczkami, sunie wręcz, jak mała, czarna gąsienica.
Odtajam za oknem, już w domu, zawsze najbardziej marzną mi ręce ... a Amik szaleje gdzieś przy płocie, bo chodzą drogą obce psy ... przyjdzie za chwilę złachany, z wywalonym jęzorem, popije wody i zalegnie w cieple.
Najpierw przylatuje sroka, pakuje do dzioba, ile się da i odlatuje na pobliskie gałęzie ...
... potem pojawiają się już dwie, i gawroni zwiadowca, a reszta czeka na drzewach ... ostrożnie, nieufnie, podskakuje, próbuje ... za gawronem sfruwa cała reszta ...
Chwila moment i już po jedzeniu, nic nie zdąży spleśnieć, zamarznąć czy poleżeć bodaj godzinę ...
Potem, kracząc donośnie, odlatują ... do następnego ranka. Obserwuję je, lecą gdzieś wysoko, jak one dojrzą z tej wysokości wysypane jedzenie? ... i już są.
Gdy, tak jak dzisiaj, wieje porywisty wiatr, przemieszczają się między domami takimi wietrznymi korytarzami, wylatują na przestrzeń, a wiatr je zawija za domem, za osłoną.
Wrony też chorują, zdarzaja się ptasie kaleki ... kiedyś obserwowałam, jak przylatywała kilka lat pod rząd wrona z przerośniętą, dolną częścią dzioba, wywiniętym łódkowato ... i radziła sobie doskonale, jadła bokiem, bo nie była w stanie nic wydziobać ... albo taka z uszkodzoną nóżką, jakby uschłą, pokurczoną ... kicała dzielnie na jednej nodze i nie dawała sobie w kaszę dmuchać.
I takie to są "małe kłopoty i wielkie radości właścicielki nieruchomości", jak ma w podtytule Krystyna z zaprzyjaźnionego bloga, bardzo akuratnie ujęte.
Przygotowałam sobie jeszcze marynatę do mięsa, bo szykuje się wędzenie, już się moczy wszystko w misie, pachnie czosnkiem, swoim, bo choć drobniejszy od chińskiego, pachnie bardzo mocno, i jad swój też ma.
Wszystkie drzewa wyczesane w jedna stronę wschodnim, mroźnym wiatrem, tak, jak zamarzł na nich deszcz i utrwalił je w jednym kierunku ... już sobie wyobrażam, jak Łucja patrzy z zazdrością, bo to i śniegu nasypało, i z łopatą trzeba biegać, dbać o ogień w kominie, i wrony przylatują ... a u niej tylko ciepło, i pomarańczki, i oliwki na drzewach ...
Pozdrawiam Was serdecznie, ciepło, dziękuję za odwiedziny, nie dajcie się zimowej posępności, pa!
Idę pławić się w książkach, do miłego! kosy znalazły już jabłka, a śnieg posypuje dalej.
