Kukułki i pawie ...

 Kończy się maj, na łąkach pojawiają się coraz to inne kwitnące klejnociki. 

Jest takie miejsce na Chwaniowie, gdzie sucha łąka tuż nad droga przechodzi w wilgotną młakę, sączą się strumyki wody, wśród kęp drobnego sitowia pobłyskują lusterka wody . I to miejsce upodobały sobie storczyki kukułki, liście mają nakrapiane bordowymi plamkami, a rozkwitają pomieszanymi kolorami od bordowego do bladego różu. Kwiaty rozkwitają stopniowo, więc sezon na nie jeszcze chwilę potrwa. Nie wiem dlaczego tak mnie zafascynowały te rośliny, lubię oglądać nasze rodzime storczyki w naturze:-)

Byliśmy tu, kiedy w powietrzu unosiła się nad lasami leciutka mgiełka pyłku z kwitnących sosen, a żółty osad można było widzieć wszędzie, na brzegach kałuż, na parapetach okien, na karoserii samochodu. Oto dowód, kiedy mąż potrząsnął zwisającą gałęzią, to uniosła się żółta chmura, zły to czas dla alergików.

Pod tą właśnie sosną znalazłam też inną ciekawostkę, malutką delikatną gruszyczkę. Jej okrągłe, zielone listki widziałam już wcześniej, kiedy sprawdzaliśmy, czy kwitną już storczyki. Teraz jest w pełni kwitnienia, na zdjęciach kwiatuszki ma jeszcze zamknięte. Co ciekawe, pochodzi z rodziny wrzosowatych, bardzo spodobała mi się jej łacińska nazwa - pyrola:-) 

Ostatnie zdjęcie pożyczyłam z wiki, tak wygląda w pełnym rozkwicie. Może znacie te rośliny, mijacie je na swoich wyprawach do lasu czy na łąki. Nie znałam tej gruszyczki, tylko z opowieści Ani i Stefana, a teraz udało mi się odnaleźć ją w naturze, zupełnie przez przypadek:-) Aha, i jeszcze pierwszy grzybek nam się trafił wśród tego towarzystwa, pewnie to maślaczek.

 

I tak snując się powoli i nieśpiesznie wśród urokliwych wioseczek Gór Sanocko-Turczańskich, na jednym z mijanych podwórek chyba w Rakowej pokazało nam się to egzotyczne cudo, w pełnej krasie. Może gdzieś głębiej były i inne ptaki, ludzie lubią hodować różne ciekawostki, jakieś kury futrzaste, grzebieniaste czy inne:-) Tutaj akuratnie paw rozkładał swój przecudny ogon do pantarki czyli perliczki ...

Widać, że chodzą w parze, może te pojedyncze ptaki po prostu lubią swoje towarzystwo. Bardzo widowiskowy spektakl z rozkładaniem i składaniem ogona, potem paw pociągnął za sobą ten wielokolorowy tren i ptaki oddaliły się nad strumyk. I tyle tytułem kukułek i pawi;-)

Odwiedziliśmy jeszcze po drodze cmentarz w Zawadce z cerkwiskiem, chrzcielnicą, która przetrwała czas zniszczeń i z ciekawymi nagrobkami.  Wróciliśmy do siebie, bo już czekała robota przy chatce. Szerokie wejście na taras dostało nowy wystrój, kratki, które zawęziły odrobinę przestrzeń między słupami i przydały przytulności.

Na końcu dodaliśmy nad wejściem deskę z wyciętymi ząbkami w nawiązaniu do okien "widokowych".

W ramach zasiewów i sadzenia różnych roślin miododajnych wreszcie kwitną obficie wielosiły, czytając o nich, nawet nie wiedziałam, że występują w naturze. Jedne białe, inne intensywnie niebieskie, i ładnie pachną.

Kocimiętka też dla pszczół:-)

Za oknem, w plątaninie rdestówki kosy już wyprowadziły młode, tuż nad nimi ma gniazdko jakiś malutki ptaszek, uwijają się rodzice już od świtu po późny zmierzch, żeby nakarmić te rozdziawione głodne dzioby. Zresztą obserwuję przez okno kuchenne, jak drozdy karmią swoje młode, kosy też, pod czereśnią, z której nie zjedliśmy ani jednego owocka. Zwłaszcza po nocy wzmożony ruch, gałęzie tylko ruszają się:-)

To bezpieczne miejsce dla ptaków na gniazdo, drapieżne sójki nie dostaną się tutaj za nic. 

A na koniec upiekłam cynamonowe bułeczki, co za zapach w chatce:-)

Aha, za chatką przy ścieżce wypuścił już pęd jakiś kruszczyk, też storczyk, zabezpieczyłam grubymi patykami, bo mąż tak zamaszyście macha kosą spalinową:-)

Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za odwiedziny, pozostawione słowo, wszystkiego dobrego, pa!