Pierwsze majowe ...

Najpierw kwietniowy dudek, bo znowu zapomnę:-)
Zjeżdżaliśmy do nas w dół, aż tu na sąsiednim obejściu takie cudeńko, i wcale nie bał się nas.

Deszcz z nieba ma inną energię niż woda ze studni.
Po deszczu wszystko kiełkuje, rośnie, prawie w oczach.
Nosiłam konewką wodę na zagonek z ogórecznikiem, wcale nie chciało mu się wyłazić z ziemi, a teraz? i słonecznik, i rzodkiewki, i sałaty, i buraki różne, a nawet rabarbar zasiałam, żeby mieć potem swój. Mąż się burzy na ten rabarbar - po co sadzisz? nienawidzę go od dziecka! sama będziesz go jadła! ... Skąd ta nienawiść do zwykłego rabarbaru? przyznał się, ten kompot w szklance, a właściwie glut z wiszącymi z boku długimi farfoclami. Kto mieszkał w internacie lub korzystał z innej stołówki, wie o czym piszę:-)
A ja lubię od czasu do czasu placek z rabarbarem pod bezową pierzynką, tę kwaskowatą rzeźwość na języku, obiecałam, że będę drobno kroić, to może nawet i kompot polubi:-)

Wybraliśmy się w pierwszomajowy dzień na pobliskie pagóry, zaczyna kwitnąć zawilec wielkokwiatowy, nie zaszkodziła mu pożoga ogniowa. Jak co roku zresztą przyroda odradza się w zaskakujący sposób, i może dlatego trwają te rzadkie okazy, nie głuszone przez krzaki, trawy.

Przejechaliśmy też sąsiednią doliną, na starych miejscach żbik.
Nie byliśmy jego pewni, bo bez okularów ciężko rozpoznać nawet powiększony obraz w aparacie, dopiero w komputerze potwierdziło się, że to żbik.

Stare drzewa kwitną, jabłonie, grusze, czereśnie, jedyna pozostałość po dawnych zagrodach.
Jamna Górna, Dolna, Trójca, potem Grąziowa ...

Było duszno, męcząco, w końcu spadł deszcz, a wraz z deszczem morze białych płatków z przekwitłych czereśni.

Po takim deszczu to tylko rankiem morze mgieł, podnoszących się z doliny. Czasami było tak biało, że widać było tylko czubki drzew na łąkach za potokiem, wiatr przewiewał je albo nawiewał, a potem słońce przegoniło je z kretesem i nastał słoneczny dzień.

Jeszcze w kroplach rosy poranne bodziszki żałobne, skrzące się drobniutkimi kryształkami.

W przydrożnych rowach, na zakrętach drogi kalwaryjskiej mnóstwo groszku wiosennego, już przekwita, ale jeszcze mami oko zmiennością kolorów, starsze kwiatki są prawie niebieskie ...

Pracowaliśmy przy tunelu foliowym.
Trzeba było wymienić starą, poszarpaną folię na drzwiach i boczkach, wzmocnić stelaż, na nowo naciągnąć tę wielką, która popękała na oparciach o żeberka tunelu, promienie uv zrobiły swoje. Ale żeby jeszcze przetrwała ten sezon, zrobiliśmy jej opatrunki z taśmy klejącej, może wytrzyma, na przyszły rok czeka nas nowy zakup.

Wyniosłam do tunelu sadzonki pomidorów i papryki, paletki z wysianymi bylinami, ogórki do podpędzenia w doniczkach, nawet trafiła się odmiana krzaczasta:-) kiełkują nasiona melonów, wydłubanych z tych przywiezionych z Rumunii, poczekamy na efekty. Z agrowłókniną już powyciągały się etykiety co niektórych zasiewów, więc będzie jedna wielka niewiadoma, bo sama nie pamiętam, co zasiałam:-)

Piszę ten post, a za oknem szumi deszcz, krople grzechoczą o blaszany dach, szkoda tylko, że tak chłodno. Trzeba mi pilnować nocnych temperatur, nocny przymrozek nie raz już narobił szkód w rozsadach nie do odrobienia, a sadzonki w tym roku drogie.

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za miłą obecność, zdrowia życzę, pa!