Ucichły derkacze ...

... wyprowadziły młode i już nie muszą wabić drugiej połowy swoim "krrek, krrek". Terkotały nocą, i w dzień, czasami zasnąć przeszkadzało:-)
Zaraz mi się przypomina, jak byłam ze znajomymi w dolinie Cisowej ... tam derkacze terkotały i na górze, i na dole, a niosło się z każdej strony ... koleżanka czatowała z aparatem, żeby nagrać ich głos, a co go włączyła, to derkacz przestawał nawoływać:-)

Teraz terkoczą na łąkach traktory, w upalne dni nawet koło 5-tej rano wyjeżdżają na koszenie, żeby trochę zdążyć przed gorącem. Za nimi kroczą stada bocianów, a zlatują się nie wiadomo skąd, bo przecież w naszej wioseczce nie ma ich tyle. Chyba, że to bezdomni kawalerowie, jeszcze bez pary, co to wałęsają się na nadbrzeżnych łąkach razem z czaplami, że ciężko rozpoznać, co bocian, a co czapla.

Ogromne areały zajmują trochę czasu, potrzeba paru dni, żeby skosić ... a potem już tylko posiwiała łąka ... znak, że lato nieuchronnie zmierza ku końcowi. Chodziłam po takich łąkach po naszej stronie potoku, a tam tyle różnych ziół, całe łany bukwicy, a owadów roje, przeważnie trzmieli ... te wszystkie cudności już pokoszone ...

Sąsiedzka łąka była skoszona najwcześniej,  teraz robię sobie wypady na różne zioła, których młodziutkie odrosty aż proszą o zebranie ... tu oregano ...

Czeka mnie jeszcze zbiór ziół z własnej grządki, już kwitnie hyzop ... obok cząber, bardzo mi pasuje do ziemniaków,  pokuszę się chyba o zrobienie swojej czubricy:-)

...  czas też na piołun ...

 ... a sporym zaskoczeniem jest mięta meksykańska, którą z ciekawości wysiałam ... myślałam, że to roślina jednoroczna, a tu okazuje się, że bylina, i jak ładnie kwitnie ... nazywają ją "kubańskie oregano":-)

Koszenie było i u nas, bo po ostatnich opadach trawa urosła znowu, machałam kosą spalinową przez dwa dni, też zaczynając pracę wcześnie, jeszcze po chłodzie. Niby nie ciężkie zajęcie, ale po skończeniu zawsze można było podkoszulek wykręcać, a na twarzy aż czuło się pod palcami kryształki soli:-)
Nie docięłam do końca trawy w sadzie, zostawiłam najkwietniejszy kawałek, tuż za pasieką, bo tam tak kolorowo, i tyle pszczół jeszcze polatuje ... Kiedy otwieram okno "widokowe", a wiaterek powiewa z zachodu, to wpada taki zapach siana, że sama już nie wiem, czy to moje tak pachnie, czy wiatr niesie aż zza potoku:-)

W pasiece pojawiły się "smerfowe" domki, jak to nazywam, takie śmieszne niebieskie maloty, jak zabawki ... tam mąż zrobił jakoweś odkłady, będzie zasiedlać nową rodziną wolny ul ... najpierw poprzekładał z innych uli ramki z czerwiem, z pszczołami, potem podał matkę, schładzał całe towarzystwo w piwnicy, a teraz czekamy na efekty, bo matka wyleciała w oblot, poszukać sobie trutnia:-)

To, że lato zmierza już ku jesieni, i trzeba powoli szykować się do zimy, świadczy o tym ta wielka kupa drzewa, gałęziówki ... czeka na pocięcie, a potem złożenie w każdym wolnym miejscu, na tarasie też ...

Dziś mam domowy dzień, młodzież wyjechała,  z przyjemnością oddaję się różnym zajęciom, a przede wszystkim kot Gucio zostaje w domu, nie zostawię go samego. Pochłodniało trochę, więc smażę konfitury z wiśni ... trochę czasu zajęło drylowanie ...

... powolutku, podgrzewam, odstawiam, tak przez dwa dni, niech nasączą się cukrem do szklistości, a potem postoją i tysiąc lat ... najwyżej scukrzeją:-)
W końcu nie jada się ich codziennie, tylko jako dodatek, np. do zupy "nic" albo budyniu, tyle słodyczy nie zaszkodzi.
Hm! może jakiś placek upiekę, szarlotkę dajmy na to, bo jeszcze jabłek "pomocowych" troszkę mam.

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, za dobre słowo, bywajcie w zdrowiu, pa!