Jemioła ...

Huśtawka pogodowa trwa.
Przyjechaliśmy na Pogórze w bieli, wyjeżdżamy w deszczu i błocie, na poboczu drogi dziwacznie poskręcane zwały śniegu, resztki zimy. Tylko Kopystańka jeszcze pobielona, chociaż i tam już prześwituje trawa.
Byliśmy w niedzielę na wzgórzu kalwaryjskim, kierując się jak zwykle na przejazd przez płyty na Wiarze. Niestety, ja miałam wielkiego stracha pchać się w ten podwyższony stan wód, to musieliśmy jechać objazdem, Ale widok nowego mostu napawa nadzieją, że może na święta zostanie oddany do użytku, już stawiają obarierowanie, nawet w niedzielę, w tym deszczu ludzie pracują, znaczy terminy gonią. Most świeci świeżym betonem, jaskrawymi kolorami, ja i tak noszę w sobie widok starego, drewnianego, który postukiwał deskami, kiedy przejeżdżało się przez niego.
Ech! jak to mówiła moja mama, " jak za sanacji" jestem:-)  i wcale nie chodziło jej o sprawy polityczne, tylko o zacofanie:-)

Poniżej to wcale nie góry błękitniejące w dali, tylko ciemniejszy wał chmur, które czasami tak układają się na niebie, że "góry nade mną jak niebo, a niebo nade mną jak góry" ...

Przez spory kawał soboty walczyliśmy z jemiołą na starych jabłoniach, dopóki deszcz nas nie przegonił. Nierówna to walka, jabłonie wysokie, strach wspinać się na samą górę, kiedy mokro i ślisko.  Mąż piłą spalinową poobcinał suche konary, a także jedną przeżartą przez jemiołę gałąź, której liście już w środku lata zżółkły i osypały się ... tym samym otworzył się z okna widok na Kopystańkę niczym nie zaburzony. Rzekłabym, monitoring pogórzańskiej Jej Wysokości całodobowy wręcz:-) oko rejestruje każdy ruch, a lornetka pomaga wychwycić malutkie postaci wędrowców na szczycie:-)

Uzbrojona w specjalne urządzenie na wysięgniku, a więc niedużą piłę wraz z gilotynką obcinałam zapasożytowane jemiołą gałązki, obłamywałam całe jej kępy. Tych jabłoni jest sześć w starym sadzie, powolutku, powolutku, może chociaż w ten sposób przedłużymy życie starych drzew, bo czy ja wiem, czy to coś pomoże ... pasożyt odradza się, trzeba by pewnie radykalnie przyciąć gałęzie. Obawiam się, że nic nie pozostałoby z drzew:-)
Ech! taka zwyżka załatwiłaby mi całą sprawę, zaatakowałabym te narośla z kosza, bezpiecznie, a nie z trzęsącej się drabiny.

Dr Różański, ten od ziół,  tak pisze o właściwościach tej pasożytniczej "krzewinki":
... Sarny i jelenie spożywają zioła pobudzające trawienie, odkażające układ pokarmowy i oddechowy, wiatropędne, moczopędne, zwiększające żywotność, spazmolityczne, pobudzające krążenie krwi i przeciwpasożytnicze: bylicę pospolitą, bylicę piołun, bluszcz, wrotycz, jałowiec, jemiołę, w okresie rui – grzyby. ...
Sama jemioła ładnie wygląda, skórzaste liście, a zwłaszcza jej owoce jak perełki ... ptactwo żeruje zimą, zjadając osnówkę, a dzioby z nasionami wycierając o następne gałęzie ... widziałam takie nasionko przylepione do młodej kory, że ciężko je zdrapać, już pozieleniałe i wrastające ... szybko to idzie. Już wieczorem przyszły chętne płowe pożerować po tymi jabłoniami, wcale nie na resztkę jabłek, a właśnie na jemiołę.

Póki co, odłożyłam kilka pęków jemioły dla znajomych, rodziny, trzeba się gdzieś całować przecież, prawda?
Zajeżdżają tutaj przed świętami także chętni handlarze jemiołowi, ale oni są wygodni, najchętniej ścięliby całe drzewo i wybrali najładniejsze. W zeszłym roku mąż im powiedział, proszę bardzo, bierzcie wszystko, ale wyczyśćcie drzewa ... nie było chętnych, a drugi sąsiad ich przepędził niewybrednym słowem, bo tylko bałagan zostawiają po sobie.
Chyba w gminie zostały jakieś fundusze do wykorzystania, bo reperują drogę na Koniuszę, nawet w lesie kawał asfaltu położyli ... pod kapliczką zwały śniegu, musiało być mocno zawiane.
Nasz potok głośno szumi z doliny, zachodni wiatr niesie ten głos jak poszum wiatru, sporo wody toczy po spłynięciu śniegów.

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, dobre słowo, bywajcie w zdrowiu, pa!