To już ostatki ...

Bardzo pracowity miałam tydzień.
Jeszcze nigdy nie miałam tak wyszykowanych grządek na zimę, ani przygotowanego tunelu.
Najprzyjemniejsze było to, że do ostatniej sztuki pozbierałam wszystkie jarzyny, nie zaskoczył mnie mróz w środku zbiorów, niszcząc tyle mojej pracy.
Lekko podniesione grządki zruszyłam z wierzchu amerykańskimi widłami, wyciągając przy okazji długie plątaniny korzeni. Taki na przykład dzwonek pleni mi się niemiłosiernie i nie mam na niego rady, bo wystarczy kawalątko pozostawionego korzenia, a już odbija i rośnie ... ładny jest, nie powiem, ale pozostawiony sobie tworzy gęste kępy ...
Czasami wyciągam z ziemi dłuuugie korzenie, zwinięte w spiralkę ... kiedyś problemem był podbiał, teraz dzwonek:-)

Nagietek sam rozsiewa się na grządkach, tak samo aksamitka ... nagietek został porażony mączniakiem, wtedy, kiedy ogórki, a teraz odbił zdrowymi liśćmi i kwitnie. Ponieważ żal mi było tych kwitnących ot! tak sobie wyrzucić na kompost, zapakowałam je z korzeniami do wiader z wodą, niech sobie dokwitną, zanim zwarzy je przepowiadany nocny mróz ...

Z kolei pod folią zebrałam jeszcze resztkę pomidorów, prawie suche łęty poszły w osobny dołek, żeby jakiegoś choróbska nie przenosiły w kompoście ...

Część z nich dojrzeje sobie, leżakując w pudełku, część zniszczy się, a jednak smak zostanie, tak jak u pojedynczych ogórków, których kilka zielonych znalazłam przy uschłych łodygach ... i troszkę korzeniowych. Liście selera i pietruszki już zamrożone, reszta w piwniczce ... nie są to jakieś powalające ilości, ale na jakiś czas wystarczy.

Ponieważ porządkowałam w tunelu foliowym, to resztka kwitnącej szałwii powabnej jeszcze pocieszy oko w wazoniku. Jakoś nigdy nie zrywam kwiatów na bukiety do wazonów, bo wolę je na łące czy w ogrodzie, ale tu była potrzeba chwili:-)

Śliczna jest, prawda? a jakie ma zmyślne kwiatki z pędzelkiem, bo te kolorowe z wierzchołka to jakby przebarwione listki.
I kiedy już przerobiłam te moje grządki, nawiozłam na nie koziego nawozu, co to od sąsiada wiosną go dostałam, przemieszałam z lekka z wierzchnią warstwą gleby, niech pracują razem na przyszłoroczny pożytek. Na jednej wysadziłam czosnek zimowy, tym razem zaznaczyłam wyraźnie patykami gdzie, bo którejś wiosny miałam poważny problem ze znalezieniem miejsca i już myślałam: no zaginął!

Kilka dni było iście letnich, pracowałam w samym podkoszulku na krótki rękaw, a i tak czoło rosiło.
Wcale tak szybko nie poszła mi ta praca, całe trzy dni, ale i oszczędzałam się z lekka, żeby mnie znowu nie połamało. Wokół ogrodzonych grządek mam posadzone maliny, dopiero od wiosny ... też je wzmocniłam kozim nawozem, przemieszanym z ziemią kompostową, uprzednio je przekosiwszy ... niech rosną.

Czyste zachody słońca przed końcem tygodnia z lekka przymgliły się, jakieś czarne pojedyncze kłębiaste chmury było widać, i w piątek rankiem obudziłam się w białej mgle, jak u Stephena Kinga. Od razu ochłodziło się, i tak właściwie do końca nie wiedziałam, czy to w chmurze czy faktycznie w mgle byliśmy, bo nie ustąpiła przez cały dzień ... Z tego białego mleka rozlegało się tylko przytłumione krakanie kruków,  jeden tak śmiesznie, bulgocząco, bo ma wykrzywiony dziób:-)  Któryś rok z kolei go obserwujemy, bo na początku nie mogliśmy dojść, co wydaje takie odgłosy:-)

... widok za oknem zmienił się i już nie było tych złocistości, które legły pod drzewem ...

To przyrodniczy fenomen.
Przychodzi pora, pojawiają się jakieś enzymy w ogonku liściowym, które każą odkleić się od macierzystej gałązki ... natura jest mądra.

I to tyle pogórzańskich wieści.
Dziś i jutro "zbójujemy" z Jaśkiem w domu, bo młodzi wyjechali, właśnie zdarzyło nam się zdrzemnąć przy bajce, ja na chwilkę, on już na całą noc.
Dziecinnieje już człowiek, bo bajki do snu potrzebuje:-)

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, wszystkiego dobrego, pa!