Uroki śniegu ...

Trochę za głęboki śnieg okazał się na wędrówkę.
Może i drogi leśne są trochę odśnieżone, ale wybraliśmy tym razem narty. Tym bardziej, że przez ostatnie lata nie było zimy i troszkę zatęskniliśmy za białym szaleństwem.
Zwieźliśmy do chatki odkurzony sprzęt narciarski, wykorzystaliśmy zmianę ferii, bo jedni wyjeżdżali, a nowi jeszcze nie przyjechali i w sobotę rankiem stawiliśmy się na stoku w pobliskim wypasionym ośrodku.

Zadumaliśmy się nad ofertą cenową, co tu wybrać? Czy na początek 10 zjazdów, czy może lepiej 2 godziny w tej samej cenie? Ludzi na stoku mało, śnieg piękny, warunki jak złoto, pojeździmy sobie, że hej! przez dwie godziny:-) Najpierw pomacaliśmy powolutku mały stok, trzeba sobie przypomnieć to i owo, i nie połamać na początek starych kości.
Jakoś poszło, przenieśliśmy się na dłuższy, troszkę trudniejszy stok, zjeżdżaliśmy raz za razem. Mały przystanek na dociągnięcie butów albo otarcie nosa ... popatrzyliśmy na czas, dopiero upłynęła godzina, a już czujemy mięśnie nóg, drętwienie stóp ... ej! porwaliśmy się trochę z motyką na słońce i jednak nie wykorzystaliśmy wykupionego czasu. Ale jak na pierwszy raz to było wcale nieźle, w tygodniu wybieramy się znowu, mamy tak niedaleko, szkoda byłoby nie skorzystać z uroków zimy:-)

Zima na Pogórzu w najlepszym wydaniu, śnieżna, niezbyt mroźna, a krajobrazy bajeczne.

Dziś świat otuliła mgła, która wzmagała odczucie chłodu.

 Pojechaliśmy nad Wiar zobaczyć Skałę Machunika, wodospad ... nie przygotowaliśmy się na taką niespodziankę. Ścieżka nieprzetarta, lita warstwa śniegu na kładce, a my w lichych kamaszach ... trzeba ochraniacze, solidne buty i dopiero wtedy można iść:-)

Nasza hodowla sopli lodowych pięknieje w oczach, szkoda, że nie ma słońca, bo rozbłysłyby kolorowymi iskierkami.

Z kolei ścieżka za chatką jest stale zasypywana, bo z dachu zsuwają się potężne masy śniegu, na szczęście sukcesywnie. Ale przyjdzie taka chwila podczas odwilży, że runą z impetem w dół, czyniąc przy tym taki rumor, że psy schowają się po kątach:-)

Całe podwórze jest zasypane, gałęzie drzew przygięte do ziemi, niektóre starsze drzewa nie wytrzymały ciężaru i co słabsze gałęzie złamały się. Jedna jabłoń straciła całą koronę, więc na wiosnę trzeba będzie pozostały pień wyciąć. Ponieważ gałęzie są również porażone jemiołą, nocami przychodzą sarenki, bardzo lubią jemiołę.

Zima w pogórzańskim wydaniu ...

Zima sprzyja również różnym zajęciom kuchennym, a już jak się ma takiego pomocnika:-)

Powstają pyszne piwoszki z marmoladą z derenia i róży ... albo kartoflak z dodatkiem skwarków boczkowych ...

Z tą marmoladą z derenia to była taka sprawa, że jego owoce zostały wykorzystane po raz drugi.
Po raz pierwszy w nalewce, a potem żal mi było je ot! tak wyrzucić ... dorodne, mięsiste ... pogotowałam je chwilę, straciły procentowy aromat i ładnie zmiękły. Przetarłam je potem przez sito, co wcale nie było lekką robotą i tak powstało kilka słoiczków doskonałej, lekko kwaskowej marmolady o rubinowym kolorze. Pączki na tłusty czwartek też zyskały takie dereniowo-różane nadzienie:-)

Śmieję się sama z siebie.
Miewam takie wariackie sny, że mąż rano, kiedy mu je opowiadam, patrzy na mnie ze zdziwieniem i powtarza po raz kolejny: Czym tyś się, kobieto, upaliła? Zioło zmień albo co ...
A śniło mi się, że przyleciały ptaki, całe stado. Ale to nie były zwykłe ptaki, tylko podobne do kolorowych ryb z rafy koralowej. Przelatywały szybko obok ścian, tuż przy domu, potem wzbijały w niebo na wzór stad ptaków odlatujących jesienią ... rozsypywały się, a potem znowu zawijały w locie pod ściany. Jedne  kolorowe jak papugi, inne blade jak skóra z ciemniejszymi punktami ... ni to ptaki, ni to ryby ... wybiegłam zrobić zdjęcia, i nie mogłam zrobić żadnego, bo aparat zaciął się:-)

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, pozostawione słowo, wszystkiego dobrego, pa!