Takie tam gospodarskie pogaduchy .....

Nie mamy u nas wody, jak oglądaliśmy mapy geologiczne, to trzeba by wiercić grubo ponad 20 m. Dawni mieszkańcy korzystali z wody, ze źródełka-studni. Pozostawione samo sobie zamuliło się spływającą wodą z pól, liście i trawa wpadała tam i pozostawała, ale najważniejsze, nie jest na naszym terenie. Co prawda,  mamy pozwolenie na korzystanie z niej, ale chcielibyśmy ją wyczyścić, pogłębić, ocembrować porządnie, doprowadzić wodę do chaty, zatopić pompę, ale jak tu czynić inwestycje nie u siebie?

źródełko obłożone kamieniami na sporą głębokość

Studzienka-żródełko latem i zimą, latem mieszkają w niej małe żabki i zbierają stworzenia latające, które wpadną do wody. W czasie roztopów, obfitych odpadów płynie stąd strumyk, później wysycha i poziom wody w studni opada. Na końcu tego okresowego cieku, dużo poniżej, jest studnia, wymyśliliśmy sobie, że musi tam iść jakaś żyła wodna, witki wierzbowe odchylają się, jesteśmy pełni nadziei, że jak wykopiemy studnię, taką prawdziwą, to u nas też pojawi się woda. Przywieźliśmy przyczepką 5 kręgów betonowych na studnię i 2 na szambo przy domu, woziliśmy po jednym, ciężar jak licho, trzeba jeszcze zdjąć z przyczepki. Przywiązywaliśmy liną holowniczą do śliwki, stara opona jako amortyzator dla spadającego kręgu i przyczepka odjeżdżała, nie pękł ani jeden.

Obok tych kręgów jest nasza stara piwnica, po którymś mokrym roku zawaliła się i osypuje się cały czas.
Jest w sporym oddaleniu od domu i nie była zbytnio wykorzystywana.

Żal nam tych kamieni, z których jest zbudowana, chcemy je odzyskać, tym bardziej, że planujemy mały loszek koło domu i materiał byłby gotowy, a kamienie są potężne. Koparka wybrałaby je łyżką, odrzucilibyśmy je na bok, a w to miejsce poszłaby ziemia ze studni.

Jest w niej po prostu niebezpiecznie, bo już dawno zrobilibyśmy porządek, przysypana ponad metrową warstwą ziemi, była w niej stała temperatura.
Póki co, do celów gospodarczych łapiemy deszczówkę, pod rynną zakopaliśmy plastikową beczkę, woda w niej jest zimna i nie psuje się, odkręcamy kranik i już.

Beczka jest estetycznie obmurowana kamieniami, przykryta siatkami, żeby nic w nią nie wpadło i nie utopiło się, a także wyłapała liście i owoce, które są w rynnie.

Na zimę woda jest spuszczana, bo zamarza do dna, tak jak ziemia.

W otworek wkręcany jest kran, na płaskim kamieniu można ustawić umyte gary. Wodę spożywczą przywozimy w 25l  bańkach od gospodarza na górze, on ma na podwórku 5 źródeł. Zawsze mnie to dziwiło, jak to, na górze, na dole powinna być woda, a mąż mi tłumaczy, że warstwice tak się układają i na górze jest.
.

Problemem w naszym starym sadzie jest jemioła, wiele starych jabłoni poszło pod piłę, na tych mniej zajętych wyłamujemy, wycinamy pasożyta. Ale to walka z wiatrakami, bo sąsiednie drzewa też są chore.

W chałupie grasują myszy, wygryzły na m w tym roku w lodówce dziurę tam, gdzie skropliny spływają i przegryzły kabel, trzeba było wieźć do naprawy. Wkurzyłam się, zakupiłam killera, a one mądralińskie zaniosły te kulki do mojego wiosennego gumiaka, musiały wrzucać z góry, bo buty stały przy półce.  

 

poniżej : nasz "czołg"

Najlepiej w tym terenie sprawdza się nasz stareńki "czołg", czasami coś mu odpada, trzeba przyspawać, pęknie jakiś wężyk, gryzie go rdza, ale służy wiernie. Ma jakieś przekładnie terenowe, nie straszny mu śnieg, ni błoto, mokra trawa bywa też problemem i jest diabelnie mocny, nawet karczowaliśmy nim pniaki po śliwkach, tylko ma za duży wir w baku, trochę ssie paliwo. Testowaliśmy różne miejsko-terenowe auta, ten jeden sprawdził się, reszta za delikatna. Na zakończenie trochę fotek z chałupy i obok.

schody na górę

ta komódka miała być wyrzucona, zdarłam z niej farbę, zalepiłam dziurki po kornikach, skrywa się tam sprzęt grający i nalewki, a tego roga jeleniego mąż znalazł na terenie grodziska - "horodyszcza"

Skrzynia na wiano mojej babci, prawie jej nie pamiętam, od środka wieka są jej zapiski, oryginalny klucz w zamku

                                                                                                                                                                            A te fotele miały być wiosną spalone na ognisku, ale są bardzo wygodne, wydziergałam z resztek                   ubranka na nie.. Maksiowi bardzo ładnie w tych kolorkach.

Widok zza sadu, było tu kiedyś pole uprawne

   Gdzieś wyczytałam , że podbiał jest oznaką przedwiośnia, jest zeszłoroczny. 

Wszystkim odwiedzającym życzę łanów pierwiosnków i modrych przylaszczek.