Odkopali nas ...

To była "powtórka z rozrywki".
Kiedy wyjeżdżaliśmy w piątek z domu na Pogórze, posypywał mokry, gęsty śnieg ... tak było na równinie, ale kiedy zaczęliśmy się wspinać w górzysty teren, to popadywanie zmieniło się w zamieć.
W wioseczce, kiedy skręciliśmy w w naszą drogę, okazało się, że suniemy "czołgiem" brzuchem po sporym śniegu, i jak zostawimy go tu na noc, to zasypie nas jak nic.
Wróciliśmy do Janka na podwórze, wcale nie lepiej, wszystko zasypane ... odkopaliśmy mały placyk i tam postawiliśmy samochód.
Plecaki na grzbiety, psy zasmyczone w rękę i ruszyliśmy do siebie, tylko Haneczka krzyknęła przez okno, gdzie idziemy, czy nie widzimy, co się dzieje ...
Mąż szedł pierwszy, ja za nim drobiłam, przecierając ścieżkę dla Miśki, bo długonogi Amik doskonale dawał sobie radę ... po co idziemy? napalić w piecu, bo idą mrozy, nakarmić ptaki, bo głodne, a przede wszystkim dlatego, że lubimy ...
Po naszych odkopanych ścieżkach nie pozostał nawet ślad, północny wiatr pozmieniał układ zasp, tak, że nawet łatwo dostaliśmy się do domku.
Mąż zapalił w piecu, a ja szybciutko przygotowałam jedzenie dla ptaków ...

... oczywiście , trzeba było najpierw odgarnąć sobie dojście pod karmnik, a śnieg sypał dalej.
I stał się cud.
Nie wiemy, jakim sposobem zjechał do nas najprawdziwszy pług ...może zobaczył nasze ślady w dziewiczym śniegu, albo dym z komina ...przebił się przez poprzednie zaspy, odgarnął je na bok i podjechał aż pod naszą bramę ...aż gęby nam się uśmiechnęły, będziemy mogli wreszcie wymienić pustą butlę na gaz, bo "czołg"  zjedzie na sam dół ...

Szuflowanie śniegu to dla mnie wielka frajda, odsypuję ścieżki, gdzie się da ... do sławojki, dojście do suchego drzewa, ścieżka do bramy, pod jabłonki, żeby sójkom sypnąć ...
Psy towarzyszą nam przy każdej czynności, a potem w cieple chatki drzemią, otulone ...

Cześć! Amik jestem!

Sobotni poranek obudził się z cudnym słońcem ...

... tu już świeci zza krzaczorów ...

... a tu, zza ogromnej zaspy, jak z misy, oświetla przeciwległe zbocze łąkowe ... to ciągle ta łąka, o której nie mogę przestać pisać i ciągle fotografuję ją ...
A w kuchni przygotowaliśmy sobie namiastkę kociołka z ogniska ... znalazły się jakieś ziemniaki, cebula, nawet marchewka uchowała się, do tego kawałek wędliny, przyprawy, plastry żółtego sera na wierzch i już pyrkocze pod pokrywką, w grubej, głębokiej patelni, na wolnym ogniu pyszna potrawa ...

Po dwóch godzinach zapiekanka gotowa ... było tego sporo, wystarczyło do niedzieli.
A ja, ze zwierzakami, odsypujemy dalej ścieżki ze śnieżnego puchu ...

Amik to psi nieposłuch, kupiłam sobie nawet specjalny gwizdek, żeby zawrócić go z powrotem ... ale gdzież tam! pewnie trzeba będzie go trochę poćwiczyć w posłuszeństwie, a zwłaszcza mąż, bo wydaje mi się, że jego słucha bardziej, ja jestem raczej od napełniania miski i głaskania ... na razie używa sobie mocno po terenie ... śmiga po śniegu, Miśka za nim nie nadąża, ale, co najważniejsze, trzyma się nas i nigdzie nie ucieka ...

W sobotnie popołudnie odwiedziły mnie moje zaprzyjaźnione, młode sąsiadeczki ... Julka upiekła placek, przyniosła nam kawałek do poczęstowania, a Ola przyniosła pokazać mi swoje skarby ... m.in. 3 komórki, a jedna do prezydenta, broniła go dzisiaj i została ranna w nogę ... a przez lornetkę wypatrzyła w krzakach jakieś wiszące zwierzę ... o! to chyba nietoperz!
Ola bardzo lubi moje futrzaki, gładzi je, przytula, zwłaszcza Miśka cieszy się jej sympatią, bo ją zna dłużej, ale widzę, że i Amika lubi ...

Amikowe futerko zmieniło się w karakuły, pod wpływem wody ze śniegu skręciło się w drobniutkie pierścionki, wygląda jak owieczka.

Ta zimowa wiosna mocno pomieszała wszystkim szyki, odwołano Misterium Męki Pańskiej na wzgórzach kalwaryjskich, nie wiem, co będzie z Drogą Krzyżową na Tarnicę, i pewnie poturlamy pisanki po śniegu.

Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, za dobre słowa ... ślijcie do nas dobre myśli, potrzebujemy ich, czekamy na wyniki mego brata, to człowiek o najlepszym sercu ... taki mam niepokój w sercu ... wszystkiego dobrego, pa!