Schody do ..... i o koronkach

Z dołu prowadziła do chatki trawiasta ścieżka, po deszczu nie raz zjechało się na siedzeniu po śliskiej trawie. Napomknęłam o tym przy rozmowie z Jankiem, od którego kupiliśmy tę ziemię, że musimy jakąś ścieżkę zmajstrować, bo można się zabić. Przyjeżdżamy następnym razem, a tu leżą ogromne, płaskie kamienie ,  gotowe do ułożenia schodów i ścieżki, nasapaliśmy się przy nich setnie, a on sam to wszystko załadował i wyładował u stóp pagóra, jest bardzo uczynnym człowiekiem.
Po jakimś czasie ślad po ścieżce zaginął, trawa porosła wszystko, trzeba było z powrotem odsłonić kamienie.

     
                                   Obok ścieżki botaniczne tulipanki, mam nadzieję, że rozlezą się po
                                    podwórzu, jak krokusiki, które kwitną, gdzie chcą.

                               Na pierwszy ogień poszły schody, nożem, motyczką, rękami walczyłam
                               z trawą , jakieś korzonki zostały, na pewno odrośnie w tym roku....

                              .... potem ścieżka, darń odchodziłą z kamienia jak plastry , pomiędzy nimi
                                   znowu nóż i motyczka........

                              ..... aż w końcu odsłoniła się cała, ciekawe, na jak długo.......
                                                      to jest widok z dołu

                                                i z góry, ze schodków do chatki...

 A wszystko odbywało się w przepięknych okolicznościach wiosny, stare jabłonie są mądre, kwitną późno, nie grożą im przymrozki, a owoce wydają raz na dwa lata, ale za to w ilościach grożących klęską urodzaju.

Budowę chatki zaczęłam od zrobienia firaneczek na okna, których jeszcze nie było, w liście i winogrona, wzór z jakiegoś dzierganego czasopisma, a belki topolowe leżały i czekały na budowę.

                        oczywiście, jak w każdej szanującej się chacie - mała kolekcja żelazek i 2 prymusy,
                                                    te po babci męża nam się dostały

                          nad drzwiami do przyszłej łazieneczki maciupkiej - motyw róż, zostało po firankach
                          trochę nici bawełnianych, takich grubszych

             
                      tę paskudną, metalową futrynę wyrzucimy, a będzie z drewna, taka toporna i takież drzwi  

     
Koronkę na komódce wyszperałam  w szmateksie, a tę na drzwiach wejściowych "odrobiłam" od niej , tylko w większym rozmiarze, nazywam ją "zębata koronka".

Dwa okrągłe naczynia na półce powyżej - to ogrzewacze na zimę, do pościeli lub nóg, wlewa się gorącą wodę, w środku jest jakaś płytka metalowa do akumulacji ciepła i można się od biedy ogrzać.
A ten malutki kredensik - to szafeczka na przyprawy, z szufladkami i napisami, stareńka, pamiątka po Mikołaju, w którego domu kiedyś mieszkaliśmy.

 Na potoku utworzył się mały wodospadzik, jego jednostajny szum dociera do chaty, a po potężnej ulewie
 "huczy"......

                       
                                                  ..... a przylaszczki kwitną na potęgę.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie, dzięki za komentarze i dobre słowa, pa.