Wiecie, że Amik z Guciem nie zapałali do siebie wielką miłością, Gutek był goniony przez psa, kiedy tylko pojawił się w zasięgu wzroku.
Wobec tego przeniosłam jego miseczki i legowisko na poddasze, tam go lokowałam na noc, rano wypuszczałam, i miało kocisko święty spokój.
Ale zaczął się remont, wszędzie hałas, kucie, wiercenie ... obcy ludzie, Gucio był przerażony, wypadał na cały dzień i wracał późno wieczorem pod dom, skąd go zabierałam znowu na to zakurzone i rozbabrane poddasze ... schudł biedaczysko, trochę z powodu wiosny, trochę z powodu stresu ... było mi go bardzo żal ... najgorzej, kiedy przechodziły straszne burze, ulewy, gdzie był wtedy?
A lubił sobie pospać w domu w ciągu dnia, zwłaszcza w upały, albo kiedy padał deszcz, pobawić się z Miśką ... wszystko się skończyło ...
Aż wreszcie poszłam po rozum do głowy.
Po remontowym rozgardiaszu zniosłam znowu miseczki i legowisko na dół, ale do naszej sypialni ...
... dałam kotu jeść ...kiedy wylizał miseczkę do czysta, posadziłam Gucia na oknie.
Porozglądał się, umył sobie pyszczek, łapki ...
... wyszedł na parapet ...
... wymierzył odległość do skoku ... nie jest wysoko, doskonale sobie poradził.
I znowu zginął na cały dzień.
Ale za to wieczorem, kiedy go już "wykićkałam" z krzaków, zaniosłam go na okno sypialniane , ale od zewnątrz ... posadziłam, a on wskoczył do środka.
Tam czekała już pełna miska.
Od tej pory Gucio sam reguluje sobie wejścia i wyjścia, w ciągu dnia, nad ranem, potrafi wrócić i spać do późnego popołudnia ... kiedy my wieczorem idziemy spać, on też już jest u siebie, nie muszę biegać po ogrodzie, szukać, wołać, denerwować się ... albo że jest straszna burza, a on gdzieś tam moknie.
Pewnie to nic wielkiego, alem ci tak zadowolona, że wreszcie znalazło sobie kocisko swoje miejsce ... jest tylko jeden warunek, drzwi od sypialni muszą być zamknięte, żeby Amik tam nie wparował i nie wystraszył go.
Nie wiem, jak to będzie zimą, chyba będę po prostu kontrolować okno i sterować jego wyjściami i wejściami.
No i jak tu nie cieszyć się?
Mąż tylko śmieje się, że tak mało potrzeba mi do szczęścia i radości, a ja, zadowolona, zaglądam przez szparę w drzwiach, i uśmiecham sie, patrząc, jak Gucio spokojnie sobie śpi ... w domu.
Chyba nie zaprzyjaźnią się ze sobą, Amik z Guciem, tyle czasu już upłynęło ... niech będzie chociaż tak, jak jest.
W ogrodzie kwitnie obficie katalpa, niby jej zapach ma odstraszać komary ... ja sądzę, że wręcz przyciąga je, takiej obfitości ssących pewnie jeszcze nie było.
Z gałęzi zwisają zeszłoroczne strąki, kiedy jeszcze nie było liści, grzechotały delikatnie, jak powiał wiatr ... a kolega śmiał się, że hodujemy szparagówkę na drzewach.
Niech Was nie zwiedzie piękno tych poziomek, taż one są obrzydliwe w smaku, tylko tak ładnie wyglądają ... rozlazły się po trawie, rabatce i wabią oko.
Jeszcze dokupiłam odrobinę rozsady na targowisku, bo trochę wolnego miejsca na grządce zostało ... z ziół mąż dokupił miętę płożącą, gdzieś sczezła mi w tym roku na zielnym tarasie ... a ja przyniosłam sadzonki lubczyku, chyba jakiś gryzoń podciął zębami korzenie ... lubczyk ... "poluby mene", jak mawiał stary Mateusz.
Pod wieczór pojedziemy na Pogórze posadzić je, i podlać rośliny pod folią, pomidorom znowu muszę usunąć odrosty.
Upiekłam chrupiące ciasteczka owsiane, to tak na wszelki wypadek niech będą, jeśli przyjdzie smak na coś słodkiego ... zapewniam, pierwsza partia długo nie leżała.
Na stole, w buteleczkach po frugo, syrop z kwiatów czarnego bzu czeka na wyniesienie do spiżarni ...
... a w słoju, zalane destylatem, macerują się cytryny i kwiatki czarnego bzu, to są te odsączone z syropu, a jeszcze aromatyczne, szkoda było wyrzucać ... a będą lekarstwem dla dorosłych, takie niby "łzy chrabąszcza" ... po naparsteczku.
Wykorzystuję jeszcze stare ziemniaki ... uturlałam z 70 niby-klusek śląskich, oczywiście modyfikowanych przeze mnie, bo dodałam do ciasta dużo startego sera rumuńskiego, dużo posiekanego koperku ... takie "bryndzolki" wyszły, bardzo smakowite, z kubkiem kwaśnego, zimnego mleka.
Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za to, że wpadacie do mnie, za pozostawione ciepłe słowa, dobrych dni życzę, wakacyjnych, wypoczynkowych, pa!
