Zanurzyłam się w klimaty dzieciństwa.
A wszystko za sprawą wystawy dawnych zabawek wiejskich w równie dawnej siedzibie Lubomirskich w Przeworsku ...
Znam te zabawki, przyjeżdżały i w nasze rejony z jarmarkami, odpustami ... były uboczną produkcją rzemieślników, którzy trudnili się wyrobem rzeczy użytkowych, a dopiero potem zabawek.
Najstarsze to gliniane grzechotki-pisanki, pochodzą ze Starej Soli k. Sambora ... " Otrzymywać je miały małe dzieci od swych babek na Wielkanoc i obowiązane były "zatyrkać" do uszu baranom i krowom" ...
Garncarze wyrabiali maleńkie naczynka z gliny, siwe i polewane, również ku uciesze najmłodszych ...
... do tego koniki, kogutki na wodę ...
Jakie ubranka w klimacie były szyte lalkom, lniane, haftowane bogato krzyżykami, a wzorowane na odzieży noszonej w regionie.
Całe bogactwo wyrobów drewnianych, przeważnie koniki na biegunach, dla dziewczynek kołyski, wózki dla lalek, i mebelki, a dla chłopców drewniane samochody, wózki czy taczki ...
Mnóstwo wzorów ptaków dziobiących ziarno, sama miałam taką zabawkę ...
No i słynne ptaki-klepaki, pierwotnie ptaki "trzaskające", przeróżne wzory ... najpierwsze wyroby ...
... i bardziej współczesne ...
Dużym powodzeniem cieszyły się pukawki, sikawki, gwizdawki, terkoczące kółka ... po każdym odpuście strzelały korkowce, a dzieci biegały z drewnianymi zabawkami ...
Osobną pozycję stanowią zabawki-kołatki, którymi hałasowały dzieci od Wielkiego Czwartku ...
... nawet jest ogromna cztero-kołatka.
Całość uzupełniają stare zdjęcia z targów, odpustów ...
Nie myślcie sobie, że zupełnie zaprzestano produkcji zabawek, można je kupić na stoiskach, na targu w Przeworsku, Leżajsku, Łańcucie ... stoją sobie obok, oprócz kosisk, grabisk, stolniczek, przetaków i ... prasek do sera, bo takową właśnie praskę kupiłam sobie w Leżajsku.
Drewniane ptaszki na choinkę, były takie w domu ... nie sposób pokazać i napisać o wszystkim.
Jeszcze kącik, gdzie można zakupić gotowe wyroby, które cieszą się wielkim powodzeniem, ja przywiozłam do domu miarkę, mieliśmy kiedyś taką w beczce ze zbożem ...
Kupiłam jeszcze Dzienniczek Basi Rosenberg Przeworsk 1938-39, lubię czytać wspominki.
Skończyłam właśnie długo wyczekaną książkę "Ostatni mazur" Andrew Tarnowskiego, o tych terenach, o Rudniku, Dzikowie, Górze Ropczyckiej, Przeworsku, Zamościu, Wysocku, o miejscach, gdzie istniały siedziby rodowe możnych ziemian, o ich życiu i losach w I i II wojnie, i po wojnie ...
... zdradził wiele tajemnic rodzinnych, przez co został wykreślony z rejestru rodu Tarnowskich, a zaczęłam lekturę od końca, od czasów współczesnych, kiedy autor kupił ziemię i dom na Mazurach.
Nasze dzieciństwo było biedne, jak i wszystkich dookoła ... miałam lalkę uszytą z płótna, wypchaną trocinami, z malowaną buzią ... moja sąsiadka miała wujka w Ameryce, przysyłał im paczki, a w jednej z nich była najprawdziwsza Barbi, tylko ja wtedy nie wiedziałam, że to jest Barbi ... o, mój Boże! miała włosy do czesania, klapeczki na obcasiku z puszkiem, stroje do przebierania, że w głowie mi się nie mieściło ... jakżesz jej zazdrościłam, ale dawała mi czasami pobawić się.
Mnie te lalki z włosami zastępowały kolby kukurydzy ...
... obcinałam im grzywki, plotłam warkocz lub dwa, malowałam buzie ... bardzo nietrwałe zabawki.
Moim marzeniem w dzieciństwie było mieć parasolkę, torebkę, i ... buty na szpilce ... przeciągałam przez korek od butelki drut, obwiązywałam w kostce i już szpilki gotowe.
Siadywałam zawsze przy mamie, kiedy zimą przeważnie robiła na drutach, a ona opowiadała mi różności ze swego dzieciństwa ... miała matka syna, syna jedynego ...
Gienio pasał krowy, jak i inne dzieci, a ponieważ był jedynakiem, matula dbała o niego.
W południe przyniosła mu w glinianym garnku kapuśniak i pajdę chleba.
Głodny chłopiec wyjadł wszystko ze smakiem, wyskrobał do czysta ...
- Gieniu, Gieniu - matka zagadała delikatnie - a ty gadałeś, że nie lubisz kapusty ...
Chłopiec popatrzył ze złością i wyrzutem, rzucił drewnianą łyżką i krzyknął:
- A dlaczego nie powiedzieliście mi, że ja kapusty nie lubię!
Odkryliśmy na strychu stare gniazdo, pewnie po jakichś osach, ale ogromne, jak dwie głowy ludzkie ... tajemniczo to wygląda, z wyraźnym rysunkiem linii ... niech sobie będzie, nie ma tam już owadów.
Pozdrawiam Was ciepło, dziękuję za odwiedziny, dobre słowa, wszystkiego dobrego, pa!
