Pogoda wcale nie sprzyjała pracy na powietrzu, z rana przymrozek, koło południa śnieg zaczął puszczać, a pod nogami tworzyło się paskudne błocko. Do tego nieprzyjemny wschodni wiatr ... muszę skończyć, bo może być gorzej.
I tak przy tej mozolnej, jednostajnej pracy myślałam sobie, że ciepło w zimie ma swoją cenę.
Ileż to razy takie polano przeszło przez moje ręce?
Najpierw odbierałam pieńki przy cięciu metrów, potem rąbanie ... to 2 razy.
Potem narzucanie na przyczepę i zrzucanie z niej pod chatką ... to już 4 razy.
Następnie nakładanie polan do taczek, a przy tarasie po kilka wnoszenie po schodkach i układanie w stogi ... to 6 razy.
Będzie jeszcze jeden, 7 raz, najprzyjemniejszy, kiedy polana będą lądować w palenisku i dawać ciepło.
Szkoda, że nie miałam krokomierza, zaszłabym pewnie kilka razy na Kopystańkę:-)
W "widokowym" pokoiku do tej pory w kącie stał piecyk Karlik, taka zwykła okrągła koza, jaką mają w warsztatach. Polana spalały się szybciutko, jak się paliło, to było ciepło, a jak nie, to szybko stygł i po chwili było zimno.
Oprócz tego piecyk miał malutki otwór do wrzucania drewna, przy rozpalaniu ręce zawsze były ubrudzone sadzą, a już wybieranie popiołu to wyższa szkoła jazdy ... chyba, że większą łyżką:-)
Piecyk spełnił swoją rolę, teraz służy na budowie u syna, a my zainstalowaliśmy taki z szybką, żeby widzieć płonący, żywy ogień.
Czasami ogień przybiera niesamowite kształty, jakby czyjeś oczy obserwowały mnie zza szybki ...
Śnieg trochę utrudnił ptactwu życie, dobrze, że nie jest go dużo. ale radzą sobie doskonale. Ziemia nie jest zamarznięta, a pod drzewami mnóstwo jabłek, do tego owoce głogu, kaliny, aronii.
Właśnie na tę ostatnią przylatują prześliczne gile z koralowymi brzuszkami.
Na jabłkach żerują całe stada drozdopodobnych, może to kwiczoły?
Ulatują na drzewa, obsiadając gałęzie w ogromnych ilościach ...
Wczoraj poniżej nich siedział napuszony myszołów, jakby chciał zapolować.
Uczepiła się go wojownicza sójka, tak go atakowała, że w końcu sfrunął do lasu. Nie dość, że to wrzaskliwe stworzenie, to jeszcze awanturnica.
Przez wieś prowadzi główna droga, powiatowa, a do nas i w drugą stronę - gminna.
Droga do nas to jeden lód, jeszcze nie zaczęli posypywać, bo rano jak jechaliśmy do sklepu, to ciężko było wyskrobać się na górę.
Ale w południe zjechał upragniony ciągnik z posypką na drogę i od razu życie stało się piękniejsze:-)
Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję za odwiedziny, nie dajcie się zimie, śniegowi, mrozom i choróbskom, wszystkiego dobrego, pa!
