Chrystus Frasobliwy ...

Na dróg rozstajach przez słońce wypalonych,
W cieniu jesionów, gościnnych lip sędziwych,
Z głową wspartą na dłoni, w myślach zatopiony,
Na świat Boży patrzy Chrystus Frasobliwy.

Zastygł w zadumie: o czym tak grają świerszcze?
Komu ten deszcz strugami tak z ukosa?
I jak to jest, że w bukach są wszystkie wiersze?
A cały żal, tęsknota zamknęły się we wrzosach?

Czemuż to góry lubują się w nastrojach:
To rozśpiewane, to nieme i posępne,
Od lat Opatrzność obdarza je pokojem!
Od zawsze niebo nieskończonym pięknem!

Czemu o świcie piły kres kładą życiu bukom,
Mętnieje potok, zrywa się ptak płochliwy?
Czyżby ten świat chciał zamknąć się na głucho?
Gdzie wiersz, gdzie wrzos, gdzie ja - podzieję się - Frasobliwy?

Przeglądałam dziś swoje szpargały, mapy, a wśród nich znalazłam wyrwany strzęp z gazety ... ten wiersz, napisał go Jerzy Baryła Nowakowski, Warszawa-Chmiel, sierpień 2007 ...
... człowiek warszawski, od kilku lat osiadł w Chmielu nad Sanem w Bieszczadach, pisze wiersze, piosenki, odznaczony Honorowym Obywatelem Gminy Lutowiska, współpracuje z Gazetą Bieszczadzką. To pewnie stamtąd pochodzi ów skrawek, wiersz zapadł mi w serce i pewnie dlatego zachowałam go;  pan Jerzy wraz z wnukami wzniósł kapliczkę w Chmielu ...

zdjęcie z Google Earth

Wszystkiego dobrego na kończący się tydzień, pozdrawiam wszystkich serdecznie, dziękuję za ciepłe słowa, a my jutro na Pogórze, drzwi drzewianne będziemy wstawiać do łazienki, tudzież fugować, a może belki sufitowe obrobić deską, bo jakieś takie "oszwarowe", pozdrawiam serdecznie, pa.