Psy z wielką przyjemnością wypadły na zarośnięty po ramiona ogród, a mnie przywitała cisza i słodki zapach jaśminu ...
Grządki nietkniete od momentu posiania czy posadzenia roślinek, tam, gdzie ogórki przykryte agrowłókniną, wielki, biały balon ... to zielsko urosło ponad miarę i wypiętrzyło okrycie ... właściwie to nie wiadomo, skąd zaczynać plewienie ...
Siedziałam tam ze 3 dni, wiadrami wynosiłam zielsko na kompost, dobrze, że jeszcze nie puściło nasionek ...
i wreszcie roślinki ujrzały świat.
Trochę rachityczne, słabe, ale teraz wzmocnią się bez tego żarłocznego towarzystwa ...
Jaka to przyjemność przygotować sobie zielone kanapki z własnymi warzywami, bo już rzodkiewka gotowa, i liście sałaty, i szczypiorek ...
A to moje "permakulturalne" ziemniaki ... na długiej grządce posadziłam dwa rzędy, które zamiast obsypać ziemią, obłożyłam słomą ... młode ziemniaki będą czyściutkie, wyjmowane ze słomy ... tak się naczytałam na stronie upraw permakulturowych ... ma to sens, słoma chroni przed wysychaniem, użyźnia glebę, pewnie i chwasty powstrzymuje od rośnięcia ... zobaczymy, co z tego wyjdzie.
Moje doświadczenia z podwyższonymi grządkami są jak najbardziej pozytywne, ziemia jest bardzo puszysta, chwasty wyciąga się lekko z całymi korzeniami, na zimę wcale nie były przekopane ... chciałabym jeszcze kiedyś porobić im odeskowania, wtedy to już byłby "full wypas".
Przygotowałam się również do koszenia trawy, zawsze po zimie obawiam się, czy kosa odpali ... odpaliła, i już kładą się pierwsze pokosy trawy ... ciężko było, długa trawa wkręcała mi się w głowicę, trzeba było rozplątywać, ale połowie dałam radę ... i nawet dojście do grządek odkosiłam ...
Psy cały czas przy mnie, kiedy w ciągu dnia było gorąco, kładły się pod drzewami, a rankiem, kiedy wszystko mokre od rosy, kładły się na ścieżkach między grządkami na suchej i cieplutkiej ziemi ...
pod wieczór szaleństwo w trawie, wzajemne podgryzanie, tarzanie się ... Miśka jest mała, usiłowała wypatrzeć Amika w wysokiej trawie, stając na tylnych łapkach, ten zaś wypadał na nią jak burza z największej kępy trawy ...lubię patrzeć na ich harce, lubię te moje psy ...
Kiedy kosiłam trawę już za chatką, przybiegła Miśka ... dziwnie zachowywała się, uszka opuszczone, cała jakaś oklapnięta, niespokojna, a Amika nie widać ... przychodzę do chatki, a Amik na poddaszu, wejść wejdzie po schodkach, ale zejść już boi się ... i piszczy, i płacze ... aha! to Miśka przyszła mnie zawołać, że mu się krzywda dzieje ... i cóż! Amika na ręce i na dół, a ile radości było!
Amik zajął mój fotel "czytelniczy" na tarasie, jest trochę za duży, jak mu głowa nie zwisa poza, to łapy ...
Jednej nocy budzę się, bo to wielkie psisko wyskoczyło mi prawie na głowę ... zapaliłam światło, a to gacek wpadł przez otwarte na oścież okna, pewnie ćmy go zwabiły, i tak mocno wystraszył Amika, i ten bohater do pani w poduszki ... zgasiłam światło, gacek wyleciał, i ten strasznie odważny pies wrócił na swoje legowisko.
A jak nie kosiłam, albo nie plewiłam, to zbierałam płatki róży, kwiaty czarnego bzu ... róża zamknięta już w pojemniku, utarta z cukrem, a kwiecie bzu o intensywnym zapachu maceruje się z pokrojoną cytryną, potem odsączę części stałe, przecedzę i do butla z drożdżami winnymi, bedzie następne lecznicze winko.
Bo pod schodami pracuje już winko mniszkowe, przez cały czas bul! bul! systematycznie i z dokładnością zegarka.
Na naszej łące zamieszkał derkacz, słyszę go przez cały czas, najczęściej rano i wieczorem, słyszę go także w nocy, kiedy on śpi?
Poranki wspaniałe, światło słoneczne przefiltrowane przez zieloności ... trawy ciężkie od rosy, aż posiwiałe ... właśnie kwitną ... kiedy przechodziłam ścieżką, zostawiały na spodniach białe ślady pyłkowe, aż dymiły, nic dobrego dla alergików ...
Wieczory lekko przymglone, pachnące skoszoną trawą, ziołami ... nie dane mi było długo siedzieć, padałam na nos, zanim zapadał zmrok.
Mój ziołowy taras żyje swoim życiem, nawet nie przyłożyłam do niego ręki ... nawsiewały się rodzime zioła, i te zakupione w ogrodniczych też same się rozsiewają, a to żółte to jakieś zielsko rzepikowate, nie wyrywam go, bo tam tyle różnych pszczół i trzmieli ... żeby tylko nie przegapić momentu, kiedy nasionka zaczną dojrzewać, bo nie dam sobie potem rady.
Osy dalej budują sobie domki w narzędziowej pakamerze, oczywiście z dodatkiem zielonego z okiennic, które dalej oskrobują na budulec ... naliczyłam 4 takie kule, a ponieważ są łagodne, nie atakują, pozwalam im tam żyć ...
Jak co roku, jedna murarka znowu zajęła dziurkę w stole i złożyła tam jaja, to białe to ostatnie, zasklepione wejście z gliny ...na wiosnę wyfruną młode.
Bardzo obficie kwitnie krzew kiwi, dużo trzmieli urzęduje na kwiatkach, ale nic z tego nie bedzie, to samotny osobnik, do zapylenia potrzebne są okazy męski i żeński.
I jednego popołudnia mąż przywiózł mi wielką, białą kopertę, a w niej przesyłka od Mani z Manufaktury cudów ... anim się spodziewała ...
... wielkie, pojemne, cudnie zielone torbiszcze, wszystko się tam zmieści ...dziękuję Ci bardzo, Maniu!
Ależ się rozpisałam, ale chciałam Wam przekazać wszystkie wieści pogórzańskie.
Pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję pięknie za odwiedziny, pozostawione słowa, wszystkiego dobrego, pa!
O, i jeszcze taki motyl pozwolił mi się sfotografować.
