Na 50 ławce ...

 W zeszłą sobotę jechaliśmy w Górach Sanocko-Turczańskich szutrową drogą za Ropienką Górną. Obok wybudowano nowe zbiorniki retencyjne, trochę dalej za zakrętem podmokła łąka, w oddali pasły się krowy, a ze stawu rozlegało się kumkanie żab. Jak dawno ich nie słyszałam ... ale uwagę moją zwróciły różowo fioletowe kłosy kukułek, storczyków zwanych inaczej stoplamkami, mam nadzieję, że dobrze rozpoznałam:-)

Dziś poszłam na Kopystańkę, w towarzystwie Mimy. 

Ależ to była wyprawa, każda kałuża jej ... żeby to kałuża, to były głębokie koleiny z zastoiskami wodnymi, z gliniastym błockiem, a także z kumakami górskimi. Jej to nie przeszkadzało, kładła się, chłodziła brzuszek, a po wyjściu otrzepywała się na moje spodnie:-) Właściwie nie przeszkadzało mi, że ona taka oblepiona gliną, przeschnie, wykruszy się, a na dodatek na powrocie wykąpie się w potoku:-)

Łąki kwitną, unosi się świeży zapach zieleni, a na dodatek wszędzie kwitnące głogi, wędrowałam w ich słodkim zapachu przez cały czas, bo wszędzie zarośla tarninowo-głogowe.

Widoki wokół oszałamiające, brzęk pszczół na kwieciu, jakiś ptak pit-pilit nawoływał, derkacze terkotały, a pod samym Kopyśnem tak ogromny drapol wystartował tuż przed nami z wysokiej trawy, że aż przysiadłam.

Przed nami Kopystańka, wyłoniła się zza drzew, zza wypukłości łąk, a my z Mimą raz suchym szutrem, raz drogą z głębokimi koleinami wypełnionymi wodą parłyśmy dzielnie naprzód.

Przez Kopyśno, właściwie bezludną wieś-widmo było bardzo błotniście na zacienionej przez stare drzewa drodze. Z jednego domu wybiegł pies-staruszek bez złych zamiarów, powąchał się z Mimą, tuż za nim wyszła bardzo starsza pani, pozdrowiłyśmy się, zawołała Gucia, ale on szedł za nami krok w krok, za którymś zakrętem został. Szlak wyprowadził nas na łąki ...

Ze szczytu schodziły pierwsze turystki, a ja zauważyłam między rozjeżdżonymi koleinami kolejnego, mizernego storczyka:-)

Z samego szczytu Kopystańki przepyszne widoki dookoła ...

Na Kopystańce znajduje się 50-ta, ostatnia ławka z tych wielu  rozrzuconych po okolicznych górach. 

Niestety, nie mam zdjęcia na niej, jeszcze nie rozgryzłam, jak ustawić aparat z samowyzwalaczem, zatem mam tylko sama ławkę:-)

Poza tym zainteresowały mnie łany storczyka męskiego, kwitnącego trochę poniżej szczytu, tam zabawiłam dłużej z aparatem. Jeszcze niżej wśród typowych jaśniutki, prawie albinosik ...

Wracałam przez łąki, chciałam ominąć błoto na szlaku. Tuż przy zaroślach coś białego, to narcyzy, pozostałość po dawnych mieszkańcach, ale jakie urodziwe, pełne.

Powrót tą samą trasa, przez łąki, wydaje mi się, że nawet o wiele ładniejszą, niż jak prowadzi szlak do Rybotycz. Przestrzeń, widoki ... zawsze wracam w dolinę potoku trasą gazociągu, tam niższa trawa, wysącza się źródełko, i kwitną krzyżownice. 

Mima nałapała w sierść masę kleszczy, była niespokojna, obrałam ją z nich, dosłownie dziesiątki, jest zaopatrzona środkiem na kleszcze. Po powrocie do chatki wydyszała zmęczenie, potem zjadła miskę i śpi ... pachnie wodą, mułem, trawą, ale tak przyjemnie:-)

Nie myślcie, że jest już bardzo czerwcowo, letnio i ciepło, palimy jeszcze w piecu. A jak pali się w piecu, to i proziaki można upiec na blasze:-)

Przy okazji odwiedzin u babci przyuważyłam przy leśnej drodze taką roślinę, delikatne kwiatostany jak na świeczniku, bardzo ładna i ciekawa, nigdy takiej nie widziałam, może zachwycam się pospolitymi roślinami, ale są takie ładne:-)

Znalazłam też niedaleko mostu na Wiarze w Nowych Sadach kolejny żeliwny reper, a tak mi się rzucił w oko po marcowym wpisie zaprzyjaźnionego blogera:-)

Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za odwiedziny, udanego weekendu życzę, pa!